Μεγανήσι: Το μεγάλο… μικρό νησί δίπλα στην Λευκάδα με τη δική του ξεχωριστή ιστορία!
Έχετε αναρωτηθεί πολλές φορές γιατί μερικά αντικείμενα χάνουν την αίγλη τους όταν δίπλα τους υπάρχουν άλλα μεγαλύτερα, ενώ δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από αυτά;
Γιατί στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλά λιλιπούτεια πράγματα, χειροπιαστά ή μη, τα οποία πολλές φορές αξίζουν περισσότερο αρκεί κάποιος να μπορέσει να τα κρίνει ανεπηρέαστα και σωστά.
Το ίδιο ισχύει και για τα μικρά νησιά της χώρας μας, τα οποία στέκονται στην αφάνεια, απλά και μόνο επειδή τη δόξα την παίρνουν τα μεγαλύτερα νησιά που βρίσκονται κοντά τους.
Και εδώ υπάρχουν πολλά παραδείγματα… όχι βέβαια πως τα μεγαλύτερα νησιά δεν αξίζουν, κάθε άλλο!! Το κάθε ένα έχει τη δική του ομορφιά… Όσο όμως ψάχνει κανείς μπορεί να βρει μικρούς παραδείσους εκεί που δεν το περιμένει.
Ένας από αυτούς, το Μεγανήσι… – …και ποιο Μεγανήσι, θα με ρωτήσεις; Το Μεγανήσι της Λευκάδας, θα σου απαντήσω. Είδατε τι σας έλεγα νωρίτερα για τη δόξα; Και όμως, αυτό το νησί είναι το μεγαλύτερο από τις Τηλεβοϊδες νήσους, εξού και το όνομά του. – Τηλεβοϊδες; Άντε πάλι άγνωστο όνομα…
Και μπορεί να είναι το μεγαλύτερο νησί αυτού του συμπλέγματος, στην πραγματικότητα όμως είναι ένα μικρό νησί με μεγάλη ιστορία, ενώ ταυτόχρονα είναι ένα μέρος γεμάτο πανέμορφα τοπία και πεντακάθαρα κρυστάλλινα νερά που βρίσκεται απέναντι από τη Λευκάδα. Από εκεί λοιπόν ξεκίνησε και η δική μου γνωριμία μαζί του.
Πρωί – πρωί και το φεριμπότ από το Νυδρί της Λευκάδας χρειάστηκε λιγότερο από μισή ώρα, ώστε να μας πάει στο Βαθύ. Πρόκειται για τον πρώτο από τους τρεις συνολικά οικισμούς του νησιού και ουσιαστικά αποτελεί και την πρωτεύουσα του Μεγανησίου.
Από εκεί θα βρεις και το μοναδικό ταξί του νησιού. Όμως η καλύτερη γνωριμία με το μέρος δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από μια ενοικιαζόμενη βάρκα, η οποία σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις και τα 30 χιλιόμετρα των εξωτικών ακτογραμμών του νησιού.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μυρωδιά του τόπου με την άφιξή μας. Μια έντονη μυρωδιά δροσερής αλμύρας, ανάμικτη με τη γλύκα του γλυκάνισου που δραπετεύει από ένα μπουκάλι ούζου μετά το άνοιγμά του.
Έτσι και ο τόπος, αλμυρός και γλυκός ταυτόχρονα, ένας τόπος γεμάτος αντιθέσεις. Πευκοφυτεμένος και δροσερός σε πολλά σημεία του, μα και ξερός και απότομος σε ένα πολύ μεγάλο μέρος.
Φαρδύς, γεμάτος ζωή στα βόρεια, μακρόστενος και άγριος, γεμάτος φαντάσματα του παρελθόντος στα νότια. Γεμάτος με πολυτελή γιοτ και διάσημους επισκέπτες, μα και απλούς καθημερινούς πολίτες από την άλλη.
Πανέμορφες βίλες μάρτυρες μιας πολυτελούς ζωής, μα και φροντισμένα χαμηλά ασβεστωμένα σπιτάκια στον αντίποδα. Γνωστές παραλίες γεμάτες κόσμο ανάμεσα σε στενόμακρα φιόρδ γεμάτες γέλια και ατελείωτες βουτιές, μα και ανεξερεύνητες κατά δικές σου μοναχικές παραλίες με μοναδικό ήχο αυτόν της εξωλέμβιας που διασχίζει τα ατάραχα νερά του «Εσωτερικού Αρχιπελάγους του Ιονίου», ονομασία ολόκληρης της γύρο περιοχής, η οποία μάλιστα είναι προστατευόμενη και περιλαμβάνεται στο δίκτυο Natura-2000 ως μία από τις κορυφαίες για τη φώκια σε εθνικό επίπεδο και όχι μόνο, από την άλλη.
Και όλα αυτά τα ανακαλύψαμε τόσο με το βαρκάκι μας, όσο και περιδιαβαίνοντας τους οικισμούς με τα πόδια, σε μια προσπάθεια μας να γνωρίσουμε αυτόν τον τόπο όσο καλύτερα μπορούμε…
Τη σπηλιά του Παπανικολή, που λέγετε πως ήταν το κρησφύγετο του θρυλικού υποβρύχιου κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τη σπηλιά του Γιοβάνη και του Δαίμονα, το «Ακρωτήρι Κεφάλι» στα νότια του νησιού με την υπέροχη απότομη θέα που κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα και που ανήκει κατά πλειοψηφία στο Βρετανό μεγιστάνα Τζέικομπ Ρότσιλντ, αλλά και τις τόσες και τόσες γαλήνιες παραλίες του νησιού, άλλες με λευκή χοντρή άμμο και άλλες με ψιλό χαλίκι, να κάνουν αντίθεση στα πρασινογάλανα κρυστάλλινα νερά.
Όσο για τους άλλους δυο ακόμα οικισμούς του νησιού, το Σπαρτοχώρι, με τα γραφικά σοκάκια του που έχει και το προνόμιο της πανοραμικής θέας στον Σκορπιό, αλλά και το Κατωμέρι με τα παλιά πέτρινα σπίτια αλλά και τα μικρά μαγαζάκια και τα μπαρ για όσους δεν λένε «όχι» στη νυχτερινή ζωή, βρίσκονται εκεί θέλοντας να ομορφύνουν ακόμα περισσότερο το καλοκαιρινό σου σκηνικό και να σου θυμίζουν πως ακόμα και οι άγνωστοι προορισμοί έχουν κάτι να σου δώσουν από την ομορφιά τους για να το κουβαλάς πάνω σου και να χαμογελάς στη θύμησή τους…
Α!, προηγουμένως ξέχασα να σου πω ότι στο σύμπλεγμα των Τηλεβοϊδων ανήκει ο Καστός, ο Κάλαμος, το Αρκούδι, ο Σκορπιός, η Σπάρτη, η Μαδουρή, η Άτοκος, η Φορμίκουλα και πολλά ακόμα άλλα.
– Μα καλά, που τα βρήκες τόσα άγνωστα ονόματα; η εύλογη ερώτησή σου. Είδες; Αυτή όμως είναι και η ομορφιά της χώρας μας με τους μεγάλους, αλλά και τους μικρούς ολόδικούς σου παραδείσους, θα σου απαντήσω στο τέλος!!
Όσο για την ιστορία του νησιού, ένα θα σου πω… το Μεγανήσι κατοικείται από τη Νεολιθική εποχή και αναφέρεται πρώτη φορά από τον Όμηρο στην Οδύσσεια, ενώ η ιστορία του συμβάδιζε πάντα με αυτή της Λευκάδας…