Διαβολογέφυρο: Ο μύθος της ονομασίας και η ομορφιά της Τροιζηνίας

  • Διαβολογέφυρο - Τροιζηνία

Πάνω από το πανέμορφο χωριό της Τροιζηνίας «φιγουράρει» το Διαβολογέφυρο.

Μια «άγρια» χαράδρα σπάνιας ομορφιάς, με βλάστηση πλούσια αποτελούμενη -κυρίως- από αιωνόβια δέντρα και πλατάνια.

Πρόκειται για περιοχή απόκρημνη που οδηγεί σ’ ένα φαράγγι, όμως το σκηνικό γίνεται ιδανικό για τους φυσιολάτρεις από το ποτάμι που κατεβαίνει απ’ τα βουνά και στο διάβα του σχηματίζει μικρές λίμνες και καταρράκτες.

Το νερό, μάλιστα, ρέει χειμώνα – καλοκαίρι, το δε φαράγγι είναι προσβάσιμο για περπάτημα και στα δύσκολα σημεία του υπάρχουν σχοινιά και ξύλινα στηρίγματα για να βοηθούν τους πεζοπόρους, ώστε να αποφεύγονται ατυχήματα.

Γιατί… διαβολογέφυρο;

Πώς πήρε το όνομά του το διαβολογέφυρο; Ο αστικός μύθος θέλει τον πασά της περιοχής, επί τουρκοκρατίας, να διατάζει τον καλύτερο πρωτομάστορα να φτιάξει μια γέφυρα για να περνούν οι Τούρκοι πάνω από το ποτάμι Χρυσορροά. Θα του έπαιρνε το κεφάλι σε περίπτωση άρνησης. Οι δύο βράχοι που θα χρησιμοποιούσε για στηρίγματα και στις δύο πρώτες προσπάθειες δεν άντεχαν την κατασκευή, με αποτέλεσμα η γέφυρα να πέφτει.

Ο γεφυροποιός είχε πάρει απόφαση πως θα έχανε τη ζωή του και φέρεται να του εμφανίστηκε ο διάβολος, ζητώντας του σε αντάλλαγμα την ψυχή του, για να του προσφέρει τη γέφυρα στην τρίτη προσπάθεια.

Ο γεφυροποιός το δέχτηκε και με τη βοήθεια του διαβόλου η γέφυρα κατασκευάστηκε σε μια νύχτα, ο διάβολος δώρισε ένα πιθάρι γεμάτο χρυσά φλουριά στον κατασκευαστή, ο οποίος έξι χρόνια μετά έχασε ξαφνικά τη ζωή του πάνω στη γέφυρα, όταν τον εξαφάνισε ο άνεμος, ενώ την ίδια στιγμή κεραυνός έκαψε το σπίτι του, αλλά και την οικογένειά του.

Και από εκείνο το περιστατικό και έπειτα, το σημείο ονομάστηκε διαβολογέφυρα…

Το παράξενο σημάδι πατημασιών από ζώα στα βράχια της περιοχές, έδωσε περαιτέρω αφορμές, με τους ντόπιους να τα αποδίδουν σε πατημασιές του διαβόλου…

Αλλοι πάλι, πίστευαν πως η οπλή αυτή, επειδή μοιάζει και με οπλή αλόγου, έκανε τους αρχαίους Τροιζήνιους να πιστεύουν ότι δημιουργήθηκε από τον Πήγασο, το φτερωτό άλογο, γι αυτό και ονόμασαν Ιπποκρήνη το νερό που έτρεχε απ’ τα ρυάκια της περιοχής.